ગુજરાતી સાહિત્યમાં ઘણા લેખકો છે જેઓએ ઘણી રસપ્રદ શાયરીઓનું પ્રદાન કરેલું છે. શાયરીઓનું જન્મ સ્થાન ઉર્દુ છે જેમાં મિર્ઝા ગાલિબ જેવાએ સારું એવું પ્રદાન કરેલું છે એની અસર ગુજરાતીમાં સારી એવી છે.
મિર્ઝા ગાલિબ એક શાયરીમાં કહે છે કે ' દર્દ ઐઇસા હૈ જો સિનેમે સમાતા ભી નહિ , હસને દેતા ભી નહિ ઔર રૂલાતા ભી નહિ '.
મશહૂર શાયર આદિલ મન્સૂરી કહે છે 'આમ તો હરદમ હજુરી હોય છે , આપણા મનમાં જ દુરી હોય છે. બીજી એક જગાએ કહે છે. ' ધોમ ધાખમતા રણ વિશે ચિંતા ન કર , રણ વચ્ચે પણ ખજૂરી હોય છે .'
શૂન્ય પાલનપુરી કહે છે ' મોતની તાકાત શી મારી શકે ? જિંદગી તારો ઇસારો જોઈએ.' આગળ એક જગાએ કહ્યું છે કે ' જેટલે ઊંચે જવું ' હો માનવી તેટલા ઉન્નત વિચારો જોઈએ .'. એક જગાએ તેઓ કહે છે. ' સહન કરતા આવડતું હો તો મુસીબતમાંય રાહત છે, ર્હુદય જો ભોગવી જાણે તો દુઃખ પણ એક દોલત છે.'
અમૃત ઘાયલ એક મશહૂર શાયરે લખ્યું છે કે ' મરણને કહો પગ ઉપાડે ઝડપથી , નહીતો હવે શ્વાસ ઠોવાઇ જશે .' આગળ કહે છે ' કદી દાનની વાત ઉચ્ચારસોમાં , કર્યું કરાવ્યું નહીં તો ધોવાઈ જાશે .' પછી કહે છે ' નિહાળ્યા કરો જે કઈ થાય છે તે , વિચારો નહિ, મન વલોવાઈ જાશે .'
એક ઉગતા શાયર પરાજિત ડાભી લખે છે ' દિવસમાં સૂર્યનો રંજાડ રહેવાની પડી આદત, મને જળહળ થતી રાતની બહુ બીક લાગે છે .'
યુવાની બૂઢાપાને કેમ અવગણે છે એ બાબતમાં એક શાયરે લખ્યું છેકે ' બૂઢાપાને જોઈને જવાની થથરી જાય છે, જેમ સુખા પાંદળા જોઈને લીલા ચીમળાઈ જાય છે. ઘણીવાર જવાની બુઢાપા પર હસ્યા કરતી હોય છે, પણ એને ખબર નથી કે એની પાછળ બુઢાપો ઉભો જ હોય છે.'
આમ શાયરીનું સાહિત્ય પણ ઝડપથી ગુજરાતીમાં સમૃદ્ધ થઇ રહ્યું છે.
***************************************
No comments:
Post a Comment