ગુજરાતી સાહિત્યમાં પ્રદાન -લેખકો
ગુજરાતી સાહિત્યમાં ઘણા નામાંકિત લેખકો થઈ ગયા. દરેકે પોતાના અમુક મનપસંદ વિષયો પર લખી ગયા છે. ઘણા વાંચકો એનાથી પરિચિત નહીં હોય. તે ઉપરાંત ક્યાં લેખકે ક્યાં વિષય પર લખ્યું છે એ જાણવાથી વાચકો તેમને જે વિષય પર રુચિ હોય તે પ્રમાણે મનપસંદ લેખકોની કૃતિઓ વાંચી શકે છે.
નરસિંહરાવ દિવેટિયાએ અનેક પ્રભુ ભક્તિના કાવ્યો લખ્યા છે. એમનું પ્રખ્યાત ભજન 'મંગલ મંદિર ખોલો દયામય ' એ એમની ભવ્ય કૃતિ છે.
ઋતુઓનું અદભુત સૌંદર્ય હોય છે. કવિ દલપતરામને પ્રકૃતિના સૌંદર્યમાં અનોખો આનંદ આવતો હતો . તેમને એના પર ઘણું લખ્યું છે.
ગની દહીંવાલા એ 'જીવનના સંગર્ષ અને એમાં નિષફળતા' પર સારું એવું સાહિત્યમાં પ્રદાન કર્યું છે. જયારે અમૃત ઘાયલ 'કેવી રીતે શાનદાર જીવન જીવવા' પર લખ્યું છે. મરીઝએ ' પ્રવાસ' પર સારું એવું સાહિત્યમાં પ્રદાન કર્યું છે.
કનૈયાલાલ મુનશીની નવલકથાઓ સાક્ષરતા ભરી છે એમાં એમણે ઘણી ઉચ્ચ રીતે ગુજરાતના નાથનો પરિચય આપ્યો છે. જયારે કવિ ઉમાશંકરે દૂધમાં સાકરની જેમ સુંદર રીતે ભળવાનો પરિચય કરાવ્યો છે.
ઝવેરચંદ મેઘાણીએ સ્વાતંત્રતાની લડાઈમાં દેશભક્તિનો પારો ચડાવ્યો હતો. અને એમાં કસુંબાનો રંગ લગાવ્યો હતો. જો કોઈએ સરસ્વતીચંદ્ર નવલકથાના રૂપમાં મોટી સાક્ષરતાનો પરિચય કરાવી, એક મોટો ગ્રંથ ગુજરાતી સાહિત્યને આપ્યો હોય તો તે ગોવર્ધનરામ ત્રિપાઠી હતા.
ગુજરાતીઓ વિશ્વ વ્યાપી છે એનો પરિચય કવિ ખબરદારે ' જ્યા જ્યા ગુજરાતી વસે ત્યાં ત્યાં ગુજરાત' દ્વારા કરાવ્યો. બોટાદકરે 'માં'ના ભવ્ય બલિદાનની કથા ' જનની જોડ જગે નહિ જડે રે લોલ ' દ્વારા કરાવ્યો.
રમણલાલ વસંતલાલ દેસાઈએ એમની નવલકથાઓમાં આઝાદીના લડતના આદર્શોની રજૂઆતો કરી છે. જ્યારે નરસી મહેતા તો આદર્શ વૈષ્ણવ જનની ગાથા ગાઈ ગયા છે.
કલાપી મહાન કવિ હતા જેમણે પ્રેમની જ્યોતને જાગૃત કરી હતી. એમની કૃતિ ' જ્યાં જ્યા નઝર મારી ઠરે યાદી ભરી છે આપની' એક અજોડ કૃતિ છે.
ચંદ્રકાન્ત બક્ષીનું જીવન પ્રત્યે ઘણું તીક્ષ્ણ વલણ હતું . તેઓ માનતા કે ' ખરાબ આદતો નાની ઉંમરમાં શરુ કરવી જોઈએ જેથી મધ્યવયમાં તેને છોડી શકાય ' કવિ નર્મદને કોણ નથી ઓળખતું ? એમણે આઝાદીની આગ લગાડી અને ગુજરાતની અમિતાની વાત કરી. . એમની કૃતિ ' યા હોમ કરીને પડો. ફતેહ છે આગે'.
આજ બતાવે છે કે વિવિધ લેખકોએ વિવિધ વિષયો પર લખ્યું છે.દરેક વાચકો એની રુચિ પ્રમાણે આનંદ માણી શકે છે.
******************************
